Atomfall Katliamı: Hepsini yakaladım ve öldürdüm

Sniper Elite Geliştiricisi Rebellion'dan yeni hayatta kalma aksiyon oyunu olan Atomfall ile İngiliz kırsalında şiddet içeren bir yolculukta bana katılın. Son zamanlarda bir bardak ve uygulamalı oyun süresine sahip olmak için Kuzey Londra'daki bir pub'ı ziyaret ettim ve Atomfall'un görev tasarımı ve ürkütücü tona açık uçlu yaklaşımı ile ilgimi çekti. Ayrıca aklımı kaybetmiş olabilirim ve muhtemelen hak etmeyen yaşlı bir bayan da dahil olmak üzere gördüğüm herkese saldırmaya karar vermiş olabilirim. Nedenini açıklayayım.

Atomfall'da, her NPC en düşük homurdanmadan en önemli görev verene kadar öldürülebilir. Demoya başlamak için otururken, bu tasarımı test etmeye karar verdim. Yaklaşımım kesin; Bu dijital cumbria'yı keşfetmem için neredeyse iki dakika kala, bir tripwire alarmını beceriksizce aktive ediyorum, beni cinayet partnerim olarak Claret'in liberal bir sıçramasıyla vaftiz ettiğim bir kriket sopasının künt yüzü ile üç uyarılmış gardiyanın hayatlarını sona erdirmeye zorluyorum.

Daha sonra, bir yay ve ok yağmalıyorum ve oyunlarda okçuluk için obur olduğum, çabucak donatıyorum. Şimdi hem uzun hem de kısa menzilli karşılaşmalar için ayarlanmış, Bay Cricket Bat'ın iyi bir dinlenme almasına izin verdim. Yakınlarda, üzerimde yükselen ve yanmayı bekleyen bir hasır bir adam görüyorum. Ben buna yaklaşmıyorum; Bu hikayenin nasıl bittiğini gördüm. Bu gibi manzaralar, Atomfall'un segmentli dünyasının bu bölgesi için birden fazla “açık bölgeden” oluşan temel kaya görevi gören halk korku alt tonlarına başını salladı. Sadece çatlamaya çalıştığım daha büyük gizemle beslenen ikna edici derecede tedirgin bir atmosfer üretiyor: İngiltere'nin bu uykulu, ışınlanmış köşesinde tam olarak burada ne oldu?

Böyle bir gizem hakkındaki düşüncelerim, muhtemelen o hasır adamla bir ilgisi olan bir druid kabuğu tarafından kesintiye uğradı. Yeni edinilmiş yayım için mükemmel menzil bulucularını kanıtlıyorlar. Bir. İki. Üç. Hepsi düşüyor. "Ben Robin Bloody Hood", beynim, benden çıkıp Londra Pub çevremde geri dönmeden önce kendine bağırıyor. Henüz bir içki içmedim, söz veriyorum. Sadece sabah 10.

Yay ateş etmek iyi hissettiriyor. Ama Atomfall'un dayanıklılık konusundaki akıllı yaklaşımıyla daha çok ilgileniyorum. Geleneksel bir tükenme ve yenilenme çubuğu bulunamayacak, bunun yerine fiziksel olarak vergilendirme eylemlerini ne kadar çok gerçekleştirirseniz bir kalp atış hızı monitörü ile değiştirilir. Uzun bir süre için sprint yapmak sizi 140 bpm'den fazla zorlayacaktır, örneğin, aniden durup savaşmanız gerekiyorsa, sürekli ve doğru bir şekilde hedeflemenizi zorlaştırır. Daha sonra, artan bir kalp atışının bowstring'i geri çektiği etkisini ortadan kaldıran bir diken kilidini açan bir yay ustalığı beceri kılavuzu buluyorum. Tam olarak en heyecan verici diken değil ve menülere bir göz atmak, Atomfall'un en karmaşık beceri ağacı süitine sahip olmadığını gösteriyor. Bununla birlikte, örneğin, silah oyunları üzerinde gizli uzmanlaşmayı tercih ederseniz, karakterinizin becerilerini seçtiğiniz bir oyun tarzına göre uyarlayacak kadar dövülebilir gibi görünüyor.

Atomfall ekran görüntüleri

13 resim

Şimdiye kadarki tek başarımın bir sürü ölü druid olduğundan, genel hedefimin burada ne olduğunu merak ediyor olabilirsiniz. Ve bir dereceye kadar. Yol boyunca, Blues ve Purpts'ın parıldayan, yağlı bir girdap olarak, İngiltere'nin kıyamet sonrası inişinin görünen nedeni olan parıldayan, yağlı bir blues ve morlar olarak imalar görüyorum. Yakınlarda, bir telefon kutusu çalıyor ve ürpertici bir ses beni ormandan uzak durmam için uyarıyor. Bunun için çok geç, ama yine de aradığınız için teşekkürler.

Yol, rahatsız edici bir alarm sistemi ile donatılmış eski bir kayıkhane, onun üzerinden “kaybolun” kelimeleri gibi benzer küçük çevresel hikaye dokunuşlarıyla doludur - yakındaki kafatasların ve kemiklerin höyüğünü izlemedi. Atomfall'un her köşesinde, uykulu, yapraklı ormanlar ürpertici terör bölgelerine yol açan keyifli bir şekilde huzursuz bir hava var. Açıklanmasından bu yana birçok serpinti karşılaştırması yapılmış, ancak Stalker ve son devam filmi hem ton hem de oyun tasarımı açısından çok daha uygun bir mihenk taşıdır.

Onları kasapladığım ve Bahçe Merkezi'ni otlar için yağmaladığım başka bir Druid katliamı takiben (eğer isterseniz hızlı bir tyme etkinliği), anne Jago ile şirin tahsis geri çekilmesinde tanışıyorum. Erik renkli bir ceket ve hayvan kafatası ve gül yüklü şapka giymiş, suç çözme yerine kara büyü aromaterapisine büyük olsaydı Angela Lansbury'ye benziyor. Ama Atomfall'un opak gizemini herhangi bir net hale getirebileceğine dair umutlarım hemen kesiliyor - bir sonraki adımda nereye gideceğine dair ipuçlarını kazarken her diyalog seçeneğini tüketmesine rağmen, sorularıma sadece belirsiz cevaplar veriyor. Bu bana bir ipucu arayışında konuşmanın her köşesini keşfetmeye teşvik edildiğiniz şekilde klasik nokta ve tıklama maceralarını hatırlatıyor. Sonunda, bir kapı açılır: Jago, bitkisellik kitabının güvenli geri dönüşü karşılığında değerli bilgiler olarak vaat ettiği şeyi sunar. Elbette bir kütüphanede değil, Druids'in müstahkem kalesinde rehin tutan bir kitap. Bu yüzden, not defterimde yeni bir kurşunla, tarifleri ve onu koruyan druid kan arayışında haritayı geri çekiyorum.

Atomfall'un serbest biçimi tasarımı, herhangi bir açıdan yaklaşabileceğim anlamına geliyor ve bu yüzden kaleye yandan saldırmaya karar veriyorum. Oraya giderken, terk edilmiş bir benzin istasyonunun yakınında bir Druid devriyesi ile karşılaşıyorum. Tek el bombamı ortasına bağlarken, kesinlikle düşünülecek olan tarihi öngörüyle başlıyor. Düşman AI en reaktif değil, nadiren örtü için daralıyor ya da herhangi bir kaçak manevraya gerçekten katılmak, ancak kan ve kemik parçalarının tatmin edici patlaması, birkaç okçudan daha aşağı doğru uyarıyor. Bir tırnak bombası ile ilerlemelerini durdurdum ve daha sonra oklarını slalom yapmaya devam ettim, mesafeyi hızla kapattım, böylece güvenilir yarasamı başka bir kafa emziği turuna çıkarmadan önce bir kişinin boynunu çekebiliyorum. Bu düşmanlarla oynamak için kesinlikle eğlenceli, ama şimdiye kadar yaşadığım küçük örnekten, en üst düzey savaş arayan Atomfall'a girmezdim. Bunun yerine, düşman karşılaşmalarına dünyanın sırlarını keşfetmenin ana etkinliğine daha eğlenceli bir yan gösteriye benzemek akıllıca görünüyor.

Birkaç balta kullanan vahşeti keskin nişan ettikten sonra, kalenin dış duvarlarının içinde yapıyorum. Orada kilitli bir kulübeye rastlıyorum. Kapısına sabitlenmiş bir dizi harita koordinatıyla basılmış bir not, anahtarların güneydoğudan uzakta olduğunu göstermektedir. Atomfall, objektif işaretlere inanmaz, bunun yerine haritanızı incelemek ve işaretleyicileri ilgi çekici noktalara yerleştirmek için size bırakır. Bu kilitli kulübe kitabın gizlendiği yerde olabilir mi? Bu anahtar için bir arayışa girmem gerekiyor mu? Köprem bana hayır diyor ve bunun yerine Central Keep'in büyük ön kapılarına doğru yürüyorum.

İçeri girdikten sonra, kulübe birkaç druid daha buluyorum, ama kitabın işareti yok. Şifa bandajları yapmak için kumaş ve alkolden başka bir şey bulamadım, nemli koridorlarının etrafında avlanıyorum. Her köşeyi arayarak on dakika geçiriyorum, ama şans yok. Atomfall'un görev tasarımına olan geniş yaklaşımına bir başka örnek. Elinizi burada tutmayacaksınız ve kitap büyük bir “beni al” işareti eklenmiş altın parlamayacak. Hayal kırıklığı anlarına yol açabilirken, kendimi isyanın oyuncuya meydan okuyan ve inatçı bir şekilde keşifsel, neredeyse dedektif benzeri vizyonuna yapışan bir şey yapma yaklaşımıyla cesaretlendiriyorum.

Bu nedenle, kitap görünürde hiçbir yerde, kağıt izini takip etmeye karar verdim ve daha önce okuduğum anahtarları aramak için bu harita koordinatlarına gidiyorum. Belki de bu ileriye giden yolumun kilidini açar? Koordinatlar beni bir zehirli bitki canavarının denesine götürüyor… çok uzun zaman harcarsam beynimi kaynatıyor gibi görünüyor. Tüfek mermileri minimum etki yaratıyor ve hızlı ölümümü önlemek için yapabileceğim çok az şey var. Tasarrufumu yeniden yüklüyorum ve canavarı atlamak için Skyrim Bunny atlama kas hafızamı kullanıyorum, yaratığın önceki kurbanlarından birinden anahtarları toplamak için bir kaya yüzünü atıyorum. Geri dönüyorum, burada parlak yeni bir perk noktası ve cephane dağılımı buluyorum. Kuşkusuz farkında olacağınız gibi, bu eşyaların hiçbiri bulmaya çalıştığım Bitkiselizm kitabına benzemiyor.

Şaşırtıcı ve biraz kayboldum, kalenin altında ve derinliğin derinliklerine giriyorum, burada druidler ritüellerini ve kimyasal yakıtlı uygulamaları oluşturuyor. Yüksek rahibeyi ve yaklaşık bir düzine lakkeyini öldürüyorum, bir SMG, zehir bombaları hazırlamak için bir tarif ve görünüşte demo zamanım bitmeden önce bakmam gereken yepyeni bir görev çizgisi açan bir atomik pil buluyorum. Yine, aranızdaki gözlemci, bu öğelerin hiçbirinin aradığım kitap olmadığını fark edecek.

Xbox Games Serisi Seviye Listesi

Xbox Games Serisi Seviye Listesi

Oyun oturumum bittikten sonra, kalede * * kitabın * olduğu söylendi, sadece bir masanın üzerinde yatarken birkaç kez geçmeliydim. Bu vahiyden önce, kitabın var olmadığına inanmaya başlıyorum. Bir hile. Bir yalan. Bitkisel'ye geri dönmeye ve kendisi için söyleyecek bir şey olup olmadığını görmeye karar verdim. Tabii ki, kitap gerçek ve onu elde etme arayışı meşru. Ama kendi karışıklığım, karakterinin şiddete inişini tamamen satın alıyor ve onu öldürüyorum. Topraktaki bitkileri olan bir olur. Vücudunu bir tür gizli “gerçeği” arayarak, daha önce karşılaştığım zehirli bataklık canavarıyla mücadele etmeye yardımcı olacak bir şey için bir tarif buluyorum. Bunun için çok geç, ama bunun kitabını değiştireceği değerli bilgiler olduğunu varsayıyorum. Burada çok zaman kazandırabilirdik, öyle görünüyor.

Atomfall'un çalışma süresi dışında büyük bir süre tıraş edebileceğinizden değil. Rebellion'daki geliştiriciler tarafından hikayeyi “dört veya beş saatten az” olarak bitirmek için mücadele edeceğiniz ve çoğu oyuncunun yaklaşık 25 saat süreceği söylendi. Yine de bu 25 saat içinde ne olacağı oldukça çeşitli olabilir. Demo oturumunda, zaman oynamaları sırasında benim için tamamen farklı bir maceraya giren bir başkasıyla konuştum, hiç karşılaşmadığım ve katil robotlar ve mutantlarla dolu yepyeni bir bölgeye yol açtığım çökmüş bir helikopterle başlayan biriyle konuştum. Görünüşe göre sadece atomfall yüzeyini gözden geçirerek bile, bulunacak birçok derinlik, sır ve gizem var.

Yine de bazılarının bazıları için çok geniş olup olmadığını merak ediyorum. Yön eksikliği kesinlikle azalıyor olabilir, ancak Atomfall, sizi çok fazla şımarttığınızda sizi ödüllendiren bir oyun gibi hissediyor. Yan ve ana hedefler arasındaki bulanık çizgiler, her eylem için gerçek bir tehlike katar, dövülebilir arsa tasarımı, her oyuncuyu kendi hikayelerini anlatmaya ve burada ışınlanmış İngiliz kırsalında olanlar için kendi sonlarını ve açıklamalarını bulmaya teşvik eder. Hikayenin sonunu göreceğim, fakir yaşlı anne Jago'yu öldürmesine rağmen, sadece sizinkinden çok farklı olabilir.

Ama bugün görecek zamanım bu. Şimdilik, ellerim bir bitki uzmanı ve geride bıraktığım savaş yolunun hak edilmemiş ölümünden kanladı, tam İngiliz moduna girmeye karar verdim: Kriket sopamı al, pub'a git ve hepsinin patlamasını bekleyin.