Atomfall Massacre: Patnąłem i zabiłem wszystko

Dołącz do mnie podczas brutalnej podróży po angielskiej wsi, znanej również jako 90 minut z Atomfall, nową grą akcji przetrwania od snajpera elitarnego dewelopera, Rebellion. Niedawno odwiedziłem pub w północnym Londynie, aby mieć kufel i praktyczną zabawę, i zaintrygował otwarte podejście Atomfall do projektowania misji i niesamowitego tonu. Być może również straciłem rozum i postanowiłem zaatakować wszystkich, których widziałem, w tym starsza pani, która prawdopodobnie na to nie zasłużyła, z kijem. Pozwól mi wyjaśnić, dlaczego.

W Atomfall każdy NPC może zostać zabity, od najmłodszego chrząknięcia po najważniejszego dgniżca. Siedząc, aby rozpocząć demo, postanawiam przetestować ten projekt. Moje podejście jest nieeleganckie; Zaledwie dwie minuty po eksploracji tej cyfrowej kumbrii, niezdarnie aktywuję alarm tripwire, zmuszając mnie do zakończenia życia trzech ostrzeżonych strażników tępą twarzą kija, który chrześciłem jako mojego partnera morderstwa z liberalnym odrobiną strzępienia.

Później splądruję łuk i strzałę, a będąc obżarstwem łucznictwa w grach, którym jestem, szybko je wyposażam. Teraz ustawione na spotkania zarówno długiego, jak i krótkiego zasięgu, pozwalam panu Cricket Bat na zasłużony odpoczynek. W pobliżu dostrzegam potężnego wiklinowego mężczyznę, wzniwiającego się nade mną i czekającym na wybuch. Nie zbliżam się do tego; Widziałem, jak kończy się ta historia. Grzeba takie jak ta skinienie się na horrory ludowe, które służą jako podstawa dla tego regionu segmentowego świata Atomfall, który składa się z wielu „otwartej stref”. Generuje przekonująco niespokojną atmosferę, która tylko w większej tajemnicy, którą próbuję złamać: co dokładnie się tutaj wydarzyło w tym sennym, teraz napromieniowanym zakątku Anglii?

Moje myśli o takiej tajemnicy przerywają motłoch Druidów, którzy prawdopodobnie mają coś wspólnego z tym wiklinowym mężczyzną. Okazują się idealnymi wyszukiwarkami zasięgu dla mojego nowo nabytego łuku. Jeden. Dwa. Trzy. Wszyscy upadają. „I'm Robin Bloody Hood”, mój mózg krzyczy do siebie, zanim się z niego wyciągam i wrócę do mojego londyńskiego pubu. Obiecuję, że jeszcze nie wypiłem drinka. To dopiero 10 rano.

Kokar jest dobry do strzelania. Ale bardziej interesuje mnie inteligentne podejście Atomfall do wytrzymałości. Nigdzie nie można znaleźć tradycyjnego wyczerpującego i regenerującego paska, zamiast tego zastąpionego monitorem tętna, który zwiększa, tym bardziej wykonywasz działania opodatkowane fizycznie. Sprint przez dłuższy czas popchnie cię na przykład ponad 140 BPM, utrudniając ci celowanie i dokładnie, jeśli nagle będziesz musiał się zatrzymać i walczyć. Później znajduję podręcznik umiejętności mistrzostwa, który odblokowuje profit, który neguje uderzenie, jaki podwyższone bicie serca ma na odciągnięcie kokarta. Nie jest to najbardziej ekscytujący profit, a przeglądanie menu sugeruje, że atomfall nie może pochwalić się najbardziej złożonym zestawem do drzew umiejętności. Wydaje się jednak wystarczająco plastyczne, aby dostosować umiejętności twojej postaci do stylu rozgrywki wybranego, jeśli na przykład wolisz specjalizować się w ukryciu ponad strzelaninę.

Zrzuty ekranu Atomfall

13 zdjęć

Ponieważ moje jedyne jak dotąd osiągnięcie jest grupą martwych druidów, możesz słusznie zastanawiać się, jaki jest mój ogólny cel. I, do pewnego stopnia, podobnie jak bezcelowe eksploracja regionu Castfall Woods musiała jeszcze odkryć coś znaczącego, więc podążam za moim jedynym prowadzeniem: notatka wskazująca mnie w kierunku zieleni, matki Jago, która mieszka w pobliżu starej kopalni. Po drodze dostrzegam aluzje do większej historii, gdy lśniący, tłuste wirki bluesa i fioletu unoszą się nad elektrownią-pozorna przyczyna pochodzenia Wielkiej Brytanii do postapokalipsy. W pobliżu pierścienia telefoniczne i przerażający głos ostrzega mnie, żebym trzymał się z dala od lasu. Na to jest już za późno, ale i tak dzięki za telefon.

Ścieżka jest zaśmiecona podobnymi drobnymi akcentami historii, takich jak stara boathouse sfałszowana niepokojącym systemem alarmowym, pomalowane na niej słowa „Get Lost” - ostrzeżenie o pobliskim kopcu czaszek i kości najwyraźniej nie zwracały uwagi. Za każdym zakątkiem atomfall jest przyjemnie niespokojna klimat, z sennymi, liściastymi lasami ustępującymi przerażającym strefom terroru. Od czasu jego ujawnienia dokonano wielu porównań opadów, ale myślę, że Stalker i jego ostatnia kontynuacja to znacznie bardziej trafny kamień węgielny, zarówno pod względem tonu, jak i projektowania gry.

Po kolejnej masakrze Druida, w której je rzeź i szważyłem dom w centrum ogrodniczym na zioła (wydarzenie szybkie thyme, jeśli chcesz), spotkam Matkę Jago podczas jej osobliwego odosobnienia przydziału. Ubrana w płaszcz w kolorze śliwkowym, czaszkę zwierząt i czapkę z różem, przypomina Angela Lansbury, jeśli popełniłaby wielką aromaterapię czarną magiczną zamiast rozwiązywania przestępstw. Ale moje nadzieje, że uda jej się, że nieprzezroczysta tajemnica Atomfall każda wyraźniejsza jest natychmiast przerywana - udziela jedynie niejasnych odpowiedzi na moje pytania, pomimo wyczerpania każdej opcji dialogu, gdy kopię wskazówki, gdzie pójść dalej. Przypomina mi to klasyczne przygody punktowe i kliknij w sposób, w jaki zachęcamy do odkrycia każdego zakątka rozmowy w poszukiwaniu wskazówki. Ostatecznie otwarte są drzwi: Jago oferuje to, co obiecuje, że będzie cennymi informacjami w zamian za bezpieczny powrót jej książki ziołowej. Książka, która oczywiście nie jest w bibliotece, ale posiadała zakładnika w wzmocnionym zamku Druidów. Tak więc, mając nową przewagę w moim notatniku, przemierzam się w mapie w poszukiwaniu przepisów i chroniącej ją krew Druid.

Freeform Design Atomfall oznacza, że ​​jestem w stanie zbliżyć się z dowolnego punktu widzenia, dlatego postanawiam zaatakować zamek z boku. Gdy tam wybieram, spotykam patrol druidów w pobliżu opuszczonej stacji benzynowej. Z pewnością niedługo rozumiana historyczna bitwa pod progacją rozpoczyna się, gdy płasz mój jedyny granat w środku z nich. Wróg AI nie jest najbardziej reaktywna, rzadko rzucająca się na osłonę lub naprawdę angażuje się w manewry wymijające, ale satysfakcjonująca erupcja krwi i kawałki kości ostrzega kilku łuczników z dalszej drogi. Zatrzymałem się na ich naprzód z bombą do paznokci, a następnie przystąpiłem do slalomów ich strzał, szybko zamykając odległość, aby móc złapać szyję, zanim wydostałem się z powodu kolejnej rundy grzbietu głowy. Zdecydowanie fajnie się bawić z tymi wrogami, ale z małej próbki, którą do tej pory miałem, nie poszedłbym w poszukiwaniu walki na najwyższym poziomie. Zamiast tego mądrze jest traktować spotkania wroga bardziej jak zabawny boczny na głównym wydarzeniu odkrywania światowych tajemnic.

Po wycięciu kilku bestii wozie toporem, wchodzę do zewnętrznych ścian zamku. Tam natknę się na zamkniętą chatę. Notatka wydrukowana z zestawem współrzędnych map przypiętych do jego drzwi sugeruje, że klucze są daleko na południowy wschód. Atomfall nie wierzy w obiektywne znaczniki, zamiast tego pozostawiając ci, aby studiować mapę i samodzielnie umieścić znaczniki na interesujących punktach. Czy ta zamknięta chata może być miejscem ukrytej książki? Czy muszę poszukać tego klucza? Moje przeczucie mówi mi nie, a zamiast tego podchodzę do dużych drzwi przednich Central Keep.

W środku znajduję jeszcze kilka druidów do klubu, ale nie ma śladu książki. Poluję po jego wilgotnych korytarzach, znajdując tylko tkaninę i alkohol do tworzenia uzdrawiających bandaży. Spędzam dobre dziesięć minut na poszukiwaniu każdego rogu, ale nie mam szczęścia. To kolejny przykład tępego podejścia Atomfall do projektowania misji. Nie będziesz tu trzymać ręki, a książka nie będzie świecić złota z dołączonym dużym znakiem „Pick Me Up”. Choć może to prowadzić do momentów frustracji, ostatecznie zachęcam się do podejścia Rebelliona do zrobienia czegoś, co rzuca wyzwanie graczowi i uparcie do jego eksploracyjnej, niemal detektywnej wizji.

Tak więc, mając książkę, nie widać książki, postanawiam podążać szlakiem papierowym i udać się do tych współrzędnych map w poszukiwaniu kluczy, o których wcześniej czytałem. Może to odblokowałoby moją ścieżkę do przodu? Współrzędne prowadzą mnie do jaskini potwora rośliny trucizny… rzecz, która wydaje się gotować mój mózg, jeśli spędzę zbyt długo w pobliżu. Kule karabinowe mają minimalny wpływ, a niewiele mogę zrobić, aby zapobiec szybkiej śmierci. Załadam zapisanie i używam mojej pamięci mięśni Skyrim, aby ominąć bestię, skacząc po skale, aby zebrać klucze od jednej z wcześniejszych ofiar stworzenia. Wracam do chaty, gdzie znajduję błyszczący nowy punkt profitu i odrobinę amunicji. Jak bez wątpienia będziesz świadomy, żaden z tych przedmiotów nie przypomina książki ziołowej, którą próbuję znaleźć.

Opuszczony i lekko zagubiony, zapuszczam się pod zamkiem i głęboko w jego jelit, gdzie Druidowie wymyślają ich rytuały i praktyki spędzane przez chemikalia. Zabiję najwyższą kapłankę i około tuzina jej lokajów, znajduję SMG, przepis na rzemieślnicze bomb trucizny i baterię atomową, która najwyraźniej otwiera zupełnie nową linię zadań, na którą po prostu nie mam czasu, aby się nie spoglądać, zanim mój czas demo się skończy. Ponownie, spostrzegawczy wśród was zauważy, że żaden z tych przedmiotów nie jest książką, której szukam.

Lista warstwy serii Xbox Games

Lista warstwy serii Xbox Games

Po zakończeniu sesji gry powiedziano mi, że książka * była * w zamku, po prostu leżąc na stole, musiałem przejść kilka razy. Jednak przed tym objawieniem zaczynam wierzyć, że książka po prostu nie istnieje. Że to podstęp. Kłamstwo. Postanawiam wrócić do zieleni i sprawdzić, czy ma coś do powiedzenia dla siebie. Oczywiście nie, ponieważ książka jest prawdziwa, a dążenie do jej zdobycia jest uzasadnione. Ale moje własne zamieszanie objawia się w pełni kupującym w zejściu mojej postaci w przemoc, a więc ją zabiję. Staje się jedną z roślinami w glebie. Szukając jej ciała w poszukiwaniu jakiejś ukrytej „prawdy”, znajduję przepis na coś, co wydaje się pomóc zwalczyć trującego Monster, którego spotkałem wcześniej. Jest na to już za późno, ale zakładam, że jest to cenna informacja, na którą zamierza wymienić swoją książkę. Wygląda na to, że moglibyśmy zaoszczędzić dużo czasu.

Nie dlatego, że możesz ogolić czas na zajęcie zajęcia. Deweloperzy z Rebellion powiedzieli mi, że starasz się zakończyć historię w „mniej niż cztery lub pięć godzin” i że większość graczy potrwa około 25 godzin. Jednak to, co stanie się w ciągu tych 25 godzin, może być dość zróżnicowane. Rozmawiałem z kimś innym na sesji demonstracyjnej, który podczas gry zupełnie inną przygodę, która zaczęła się od rozbitnego helikoptera, którego nigdy nie spotkałem i doprowadził do zupełnie nowego regionu wypełnionego zabójczymi robotami i mutantami. Wygląda na to, że nawet poprzez przeglądanie powierzchni atomfall, można znaleźć wiele głębin, tajemnic i tajemnic.

Zastanawiam się jednak, czy niektóre cele mogą być dla niektórych zbyt tępe. Brak kierunku z pewnością może być wycofywany, ale Atomfall wydaje się być grą, która nagradza, tym bardziej oddawasz się zaciemnionym projektie zadań. Rozmyte linie między bokami i głównymi celami dodają prawdziwego niebezpieczeństwa do każdej akcji, a jego plastyczny projekt fabuły zachęca każdego gracza do opowiedzenia własnej opowieści i znalezienia własnego zakończenia i wyjaśnienia tego, co wydarzyło się tutaj na napromieniowanej angielskiej wsi. Nadal zobaczę koniec historii, pomimo zabicia biednej starej matki Jago, może to być dziko różni się od twoich.

Ale to wszystko, co mam dziś czas zobaczyć. Na razie moje dłonie zakrwawione od niezasłużonego upadku ziołowego i warpaty, którą zostawiłem za sobą, postanawiam zaangażować się w tryb pełnego brytyjskiego: weź mojego nietoperza krykieta, udaj się do pubu i poczekaj, aż to wszystko wysadzi.