Zaginionym scenariuszu Dune Ridleya Scotta znalazł: „Nie sądzę, żeby fani byli szczęśliwi”

Ridley Scott's Lost Dune: 40-letni scenariusz zaprezentowany

W tym tygodniu wyznacza cztery dekady od czasu premiery Dune Davida Lyncha, kasą, która od tego czasu kultywowała oddaną kult. Jego wyraźny kontrast z niedawną adaptacją Denisa Villeneuve zwiększył wzbudzone zainteresowanie epicką powieści Franka Herberta i jej różnymi interpretacjami filmowymi. Ten artykuł zagłębia się w nieznany wcześniej rozdział: 133-stronicowy szkic skryptowy z opuszczonego Dune Project Ridleya Scotta, odkryty z archiwów Coleman Luck w Wheaton College.

Scott, Hot Off the Success Alien , odziedziczył rozległy, nieokiełkowy scenariusz samego Franka Herberta. Wybrał garść scen, ale ostatecznie zlecił Rudy'emu Wurlitzerowi (dwupasmowy Blacktop,Walker) w celu pełnego przepisania. Ten nowo odkryty projekt, napisany w październiku 1980 r., Ujawnia znacząco inną wizję, wyraźnie przeznaczoną jako pierwsza część sagi dwóch filmu.

Scenariusz Wurlitzera, choć Scott, chwalony przez Scotta jako „przyzwoitą destylację Franka Herberta”, spotkał się z krytyką na uniwersalnych zdjęciach. Jego ciemniejsza, bardziej gwałtowna i politycznie naładowana narracja mogła zostać uznana za zbyt ryzykowną dla głównego nurtu hitu. Odchylenie scenariusza od materiału źródłowego Herberta, w tym dodane sceny i zmiany postaci, prawdopodobnie przyczyniło się do jego odrzucenia.

Ponowne wyobrażenie Pawła Atreides

Scott's Dune otwiera się sekwencją snów prezentującą apokaliptyczne armie, zapowiadając przeznaczenie Pawła. Wizualne opisy skryptu są bogato sugestywne, odzwierciedlając charakterystyczną intensywność stylistyczną Scotta. Zamiast przedstawienia Timothée Chalameta Paweł jest przedstawiany jako siedmioletni, przechodzący próby, które ujawniają jego psychiczne połączenie z matką, Jessiką. Ta wersja Pawła, opisana jako posiadająca „Savage Innocence”, jest znacznie bardziej asertywna niż przedstawienie Lyncha, aktywnie przejmując swoje przeznaczenie. Flash-forward pokazuje swoją transformację w wykwalifikowanego szermierza w wieku 21 lat, przewyższając nawet Duncana Idaho.

śmierć i intryga cesarza i intryga polityczna

Kluczowy zwrot fabuły przedstawia śmierć cesarza jako katalizatora wydarzeń tej historii. To odejście od powieści dodaje warstwę intrygi. Baron Harkonnen, starający się kontrolować produkcję Spice Arrakisa, proponuje partnerstwo z Duke Leto, które ostatecznie jest odrzucane. Kluczowa wymiana dialogu odzwierciedla słynną linię z filmu Lyncha: „Who kontroluje wydmę kontroluje przyprawę i kontroluje przyprawę kontroluje wszechświat”.

Guild Navigator i Arrakis

Skrypt zawiera szczegółowe przedstawienie Navigator Gildii, stworzenia rozprawionego w przyprawy, wizualizowanego jako postać humanoidalna unosząca się w przezroczystym pojemniku. Metoda nawigatora wykreślenia kursu Heighlinera poprzez muzyczne intonacje dodaje unikalnego, prawie nieziemskiego elementu. Przybycie na Arrakis pokazuje średniowieczną estetykę, podkreślając miecze, feudalne zwyczaje i różnice w klasie. Ekologiczny wpływ zbioru przypraw jest podkreślony przez różne sceny, odzwierciedlając obawy środowiskowe Herberta.

Przemoc i rozkład miejskie

Skrypt nie stroni od przemocy graficznej. Scena walki barowej, przypominająca filmy akcji z lat 80., pokazuje umiejętności walki Pawła. Przedstawienie Arakeen jako kruszego krajobrazu miejskim, z jego bezdomną populacją i podziałami klasowymi, dodaje szorstki realizm nieobecny w poprzednich adaptacjach.

Głęboka pustynia i brakujący element

Ucieczka Pawła i Jessiki na pustynię jest obarczona niebezpieczeństwem. Ich lądowanie awarii i późniejsza podróż są żywo opisane, podkreślając surowość środowiska. Jednym znaczącym pominięciem jest kazirodczy relacje matki-syn obecne we wcześniejszych projektach, punkt sporu z Herbertem i de Laurentiis.

Spotkanie i punkt kulminacyjny Fremen

Spotkanie z Fremenami rozwija się z intensywną brutalnością. Pojedynek Pawła z Jamis jest przedstawiony w szczegółach graficznych, pokazując jego determinację i zdolność do przemocy i wyrzutów sumienia. Scenariusz kończy się ceremonią wody życiowej, zawierającą szamanistyczną postać i gigantyczną kanapkę, kulminującą, że Jessica stała się nową wielebną matką i akceptacją Pawła do plemienia Fremen. Skrypt kończy się implikacją Paula jeżdżącego na kanapce, kluczowym elementem, który Herbert chciał zobaczyć w adaptacji filmowej.

BOLD, ale dzieląca wizja

Scott's Dune , jak przewiduje Wurlitzer, przedstawia ciemniejszą, bardziej gwałtowną i politycznie oskarżoną narrację niż poprzednie adaptacje. Podczas gdy bada tematy ekologiczne i duchowe powieści, jej odchylenie od materiału źródłowego i intensywna przemoc mogły przyczynić się do braku zabezpieczenia produkcji. Odważne podejście scenariusza stanowi jednak fascynujące spojrzenie na alternatywną filmową interpretację arcydzieła Franka Herberta, które priorytetowo traktowało obawy ekologiczne i intrygi polityczne wraz z duchowymi i osobistymi podróżami jej bohaterów. Jego dziedzictwo pozostaje świadectwem trwałej mocy i złożoności wizji Herberta oraz wyzwań związanych z przełożeniem tak bogatej i wieloaspektowej historii na ekran. Nacisk scenariusza na tematy ekologiczne, zawirowania polityczne i niebezpieczeństwa charyzmatycznego przywództwa pozostają uderzająco istotne w dzisiejszym świecie. IMGP%