Ridley Scott's Lost Dune Script vond: 'Ik denk niet dat het fans gelukkig zou hebben gemaakt'

Ridley Scott's Lost Dune: een 40-jarig script onthuld

Deze week is vier decennia sinds David Lynch's Dune in première, een kassa -flop die sindsdien een toegewijde cult -aanhang heeft gecultiveerd. Het sterke contrast met de recente aanpassing van Denis Villeneuve heeft de hernieuwde interesse gewekt in de epische roman van Frank Herbert en de verschillende filmische interpretaties. Dit artikel duikt in een voorheen onbekend hoofdstuk: een scriptontwerp van 133 pagina's van Ridley Scott's verlaten Dune -project, Upgeded from the Coleman Luck Archives at Wheaton College.

Scott, hot van het succes van Alien , erfde een uitgestrekt, niet-cinematisch scenario van Frank Herbert zelf. Hij selecteerde een handvol scènes, maar uiteindelijk in opdracht van Rudy Wurlitzer (tweebaans Blacktop,Walker) voor een volledige herschrijving. Dit nieuw ontdekte ontwerp, geschreven in oktober 1980, onthult een aanzienlijk andere visie, duidelijk bedoeld als het eerste deel van een twee-films saga.

Het script van Wurlitzer, hoewel geprezen door Scott als 'een fatsoenlijke destillatie van Frank Herbert', werd geconfronteerd met kritiek binnen Universal Pictures. Het donkerdere, gewelddadiger en politiek geladen verhaal kan te riskant worden geacht voor een mainstream blockbuster. De afwijking van het script van het bronmateriaal van Herbert, inclusief toegevoegde scènes en karakterwijzigingen, heeft waarschijnlijk bijgedragen aan de afwijzing ervan.

Een opnieuw bedacht Paul Atreides

Scott's Dune opent met een droomreeks die apocalyptische legers presenteert, waarbij Paulus 'lot wordt voorspeld. De visuele beschrijvingen van het script zijn rijkelijk suggestief, wat de kenmerkende stilistische intensiteit van Scott weerspiegelt. In plaats van de weergave van Timothée Chalamet, wordt Paul afgebeeld als een zevenjarige, die beproevingen ondergaat die zijn psychische connectie met zijn moeder, Jessica, onthullen. Deze versie van Paul, beschreven als het bezit van "Savage Innocence", is veel assertiever dan Lynch's weergave en neemt actief de leiding over zijn bestemming. Een flash-forward toont zijn transformatie in een bekwame zwaardvechter op 21-jarige leeftijd, die zelfs Duncan Idaho overtreft.

De ondergang en politieke intriges van de keizer

Een cruciale plotwending introduceert de dood van de keizer als de katalysator voor de gebeurtenissen in het verhaal. Dit afwijking van de roman voegt een laag intriges toe. De Baron Harkonnen, die de kruidenproductie van Arrakis probeert te beheersen, stelt een partnerschap voor met Duke Leto, die uiteindelijk wordt afgewezen. Een belangrijke dialoog -uitwisseling weerspiegelt een beroemde regel uit de film van Lynch: "die Dune Controls het kruid bestuurt en die het kruidenbesturing het universum bestuurt."

De Guild Navigator en Arrakis

Het script heeft een gedetailleerde weergave van de Guild Navigator, een kruiden-mutte wezen, gevisualiseerd als een humanoïde figuur die in een transparante container drijft. De methode van de navigator om de cursus van de Heighliner te plotten via muzikale intonaties voegt een uniek, bijna buitenaards element toe. De aankomst op Arrakis toont een middeleeuwse esthetiek en benadrukt zwaarden, feodale gewoonten en grimmige klassenverschillen. De ecologische impact van het oogsten van kruiden wordt benadrukt door verschillende scènes, die de milieuproblemen van Herbert weerspiegelen.

Geweld en stedelijk verval

Het script schuwt grafisch geweld niet. Een bargevechtscène, die doet denken aan actiefilms uit de jaren tachtig, toont de gevechtsvaardigheden van Paul. De weergave van Arakeen als een smerig stedelijk landschap, met zijn dakloze bevolking en grimmige klassenverdelingen, voegt een grimmig realisme af zonder in eerdere aanpassingen.

De diepe woestijn en een ontbrekend element

De ontsnapping van Paul en Jessica in de woestijn is beladen met gevaar. Hun crashlanding en de daaropvolgende reis worden levendig beschreven en benadrukken de hardheid van de omgeving. Een opmerkelijke weglating is de incestueuze relatie van moeder-zoon in eerdere ontwerpen, een punt van discussie met Herbert en de Laurentiis.

De Fremen -ontmoeting en climax

De ontmoeting met de fremen ontvouwt zich met intense brutaliteit. Paul's duel met Jamis wordt in grafische details afgebeeld, met zijn vastberadenheid en capaciteit voor zowel geweld als spijt. Het script culmineert in een water van de levensceremonie, met een sjamanistische figuur en een gigantische zandworm, met als hoogtepunt Jessica de nieuwe dominee moeder en de acceptatie van Paul in de Fremen -stam. Het script eindigt met de implicatie dat Paul op een zandworm rijdt, een sleutelelement dat Herbert wilde zien in een filmische aanpassing.

Een gedurfde, maar verdeeldheid visie

Scott's Dune , zoals voorgesteld door Wurlitzer, presenteert een donkerder, gewelddadiger en politiek geladen verhaal dan eerdere aanpassingen. Hoewel het de ecologische en spirituele thema's van de roman onderzoekt, kan zijn afwijking van het bronmateriaal en het intense geweld hebben bijgedragen aan het falen om de productie te beveiligen. De gedurfde benadering van het script biedt echter een fascinerende blik in een alternatieve filmische interpretatie van het meesterwerk van Frank Herbert, een die prioriteit gaf aan ecologische zorgen en politieke intriges naast de spirituele en persoonlijke reizen van zijn personages. De erfenis ervan blijft een bewijs van de blijvende kracht en complexiteit van Herbert's visie, en de uitdagingen van het vertalen van zo'n rijk en veelzijdig verhaal naar het scherm. De nadruk van het script op ecologische thema's, politieke onrust en de gevaren van charismatisch leiderschap blijft opvallend relevant in de wereld van vandaag.