"Pulitzer-winnende grafische roman 'Feeding Ghosts' krijgt verrassend weinig aandacht"

De grafische roman Feeding Ghosts: A Graphic Memoir van Tessa Hulls , gepubliceerd door MCD in 2024, heeft de prestigieuze Pulitzer Prize aangekondigd, aangekondigd op 5 mei. Dit markeert een historische prestatie, omdat het slechts de tweede grafische roman is die deze gewaardeerde prijs wint, volgt op kunst Spiegelman's Maus in 1992, die een speciale prijs ontving. Opmerkelijk is dat het voeden van geesten de Pulitzer in de reguliere categorie van memoires of autobiografie beveiligde, wereldwijd concurrerend tegen het Engelse prose van topklasse. Als toevoeging aan de betekenis ervan, is dit de grafische roman van Hulls.

Ondanks dat hij wordt geprezen als een monumentale prestatie in de stripindustrie, heeft de overwinning verrassend weinig berichtgeving gekregen. Sinds de aankondiging twee weken geleden hebben slechts enkele mainstream- en handelspublicaties, zoals The Seattle Times en Publishers Weekly , samen met één grote stripboeknieuws, Comics Beat , gemeld over deze baanbrekende prestatie.

Het Pulitzer Prize Board beschreef het voeden van geesten als "een beïnvloedend werk van literaire kunst en ontdekking wiens illustraties drie generaties Chinese vrouwen tot leven brengen - de auteur, haar moeder en grootmoeder, en de ervaring van trauma uitgedeeld met familiegeschiedenis." De roman, die bijna een decennium duurde om volgens Hulls te creëren, onderzoekt de echo's van de Chinese geschiedenis over drie generaties. Het volgt de grootmoeder van Hulls, Sun Yi, een Shanghai -journalist die naar Hong Kong vluchtte te midden van de communistische overwinning van 1949, schreef een bestseller memoires over haar beproeving en leed later een mentale uitsplitsing waarvan ze nooit herstelde.

Opgroeien met Sun Yi, waren rompen getuige van de worstelingen van haar moeder en grootmoeder onder de last van niet -onderzochte trauma en psychische aandoeningen. Haar reis bracht haar ertoe om het huis te verlaten voor afgelegen delen van de wereld, alleen om terug te keren en haar eigen angsten en trauma's te confronteren. In een interview vorige maand deelde Hulls: "Ik had niet het gevoel dat ik een keuze had. Mijn familie-geesten vertelden me letterlijk dat ik dit moest doen. Mijn boek heet Feeding Ghosts, want dat was het begin van dit negenjarige proces om echt in iets te stappen dat mijn familieplicht was."

Ondanks dit succes heeft Hulls aangegeven dat het voeden van geesten misschien haar enige grafische roman is. In een ander interview verklaarde ze dat het isolerende karakter van een grafische romanschrijver niet bij haar creatieve proces past, dat gedijt op het omgaan met de wereld om haar heen. Op haar website schetst ze haar nieuwe pad als een ingebedde stripjournalist, die samen met veldwetenschappers, inheemse groepen en non -profitorganisaties in externe instellingen werkt.

Ongeacht haar toekomstige inspanningen, is het voeden van geesten als een bewijs van de kracht en het potentieel van grafische romans, die erkenning en viering verdienen voorbij de stripgemeenschap.