Overzicht SwitchArcade-recensie: ‘Marvel vs. Capcom Fighting Collection’, ‘Yars Rising’ en ‘Rugrats: Adventures in Gameland’

Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics ($ 49,99)

Als fan van Marvel, Capcom en vechtgames in de jaren 90 is Capcom's vechtgameserie gebaseerd op Marvel-personages als een droom die uitkomt. Beginnend met het uitstekende X-Men: Children of the Atom, zijn deze games steeds groter en beter geworden. Met Marvel Super Heroes die zich uitbreiden naar het bredere Marvel-universum, vervolgens de toen ongelooflijke Marvel vs. Street Fighter-crossover, naar de over-the-top Marvel vs. Capcom, en in Marvel vs. Capcom 2 is over-the-top in elk opzicht. manier, en Capcom blijft de lat hoger leggen. Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics eindigt hier niet, maar bestrijkt het hoogtepunt van de serie. Oh, en je krijgt ook Capcoms uitstekende side-scrolling beat 'em up-actiespel The Punisher als extra bonus. Wat een geweldige set spellen!

Deze collectie lijkt het werk te zijn van het team dat Capcom Fighting Collection heeft gemaakt, en heeft in de meeste opzichten vergelijkbare functies en bonusinhoud. Helaas strekt dit zich uit tot het hebben van slechts één opslagstatus in de hele verzameling, gedeeld door alle zeven games. Dat is al vervelend genoeg in een collectie vol vechtspellen, maar het is nog erger met een beat 'em up-actiegame waarin je waarschijnlijk zelfstandig je voortgang wilt opslaan. Oké. Al het andere is hier wat je zou verwachten. Veel opties zoals visuele filters en gameplay-opties, geweldige extra's, waaronder talloze illustraties en een muziekspeler, en online multiplayer met terugdraaifunctie. Een nieuwe toevoeging aan deze collectie is de NAOMI-hardware-emulatie, en de mensen bij Capcom die dit doen, doen geweldig werk. Marvel vs. Capcom 2 ziet er geweldig uit en speelt geweldig.

Ik ga het daarom niet bekritiseren, maar ik wil wel zeggen dat ik zou willen dat er enkele thuisversies in zaten. Het teamspel van de PlayStation EX-versie is zo anders dat het leuk zou zijn om het hier op te nemen, en de Dreamcast-versie van Marvel vs. Capcom 2 heeft veel interessante extra's die het een betere aanvulling maken op de thuisgame voor één speler . Ik zou het niet erg vinden als Capcom twee van zijn Marvel Super Nintendo-spellen zou opnemen, ook al waren het niet de beste spellen. Welnu, de collectie heet Arcade Classics, en in tegenstelling tot Blizzard lijkt de term hier passend toegepast.

Zowel Marvel-fans als fans van vechtgames hebben reden om zich te verheugen over deze uitstekende collectie. De spellen zijn geweldig, er wordt met zorg mee omgegaan en je krijgt een mooie set extra's en opties. Het hebben van slechts één opslagstatus die door alle games wordt gedeeld, is een ernstig nadeel, maar verder kan ik niet veel vinden om over te muggenziften. Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics is een andere must-have-collectie van het Capcom-team, en het is geweldig om op Switch te spelen.

SwitchArcade-beoordeling: 4,5/5

Yars stijgt ($29,99)

Ik geef toe dat ik vanaf de dag dat deze werd uitgebracht sceptisch was over deze game. Ik heb echt genoten van Yars’ Revenge. Een van mijn favoriete 2600-spellen. Dus toen ik las dat WayForward was uitgekozen om een ​​Yars-game in Metroidvania-stijl te maken met in de hoofdrol een jonge hacker met de codenaam Yar, dacht ik dat ik op een parodiewebsite was gestuit. De perfecte storm van ‘waarom’s, weet je? Moet ik dus terugnemen wat ik zei? Ja en nee. Allereerst is dit een goed spel. WayForward doet dit goed, dus ook hier. Het ziet er goed uit en klinkt goed, speelt soepel en de kaartindeling is goed genoeg. Zoals gebruikelijk bij WayForward duren baasgevechten vaak te lang, maar dat is geen groot probleem.

WayForward moet ook worden geprezen omdat het zijn best doet om de moeilijke vraag aan te pakken om dit spel te koppelen aan een oude single-screen shooter. Je speelt vaak de levels in Yars’ Revenge-stijl, en de vaardigheden die je verkrijgt doen denken aan het originele spel, maar het is ook zoveel mogelijk verbonden met een relatief uitgewerkt achtergrondverhaal. Dit voelt nog steeds als een enorm stuk, maar ik denk niet dat Atari veel andere keus had dan te proberen een lange pass als deze te maken. De bibliotheek met klassieke spellen kan immers maar zo vaak worden "herladen". Het voelt als een spel dat wordt verscheurd tussen twee doelgroepen die weinig overlap hebben, en ik weet niet zeker of dit het juiste is om te doen in plaats van iets volledig origineels te doen.

Hoewel het debat over de vraag of dit conceptueel zinvol is waarschijnlijk zal voortduren, bestaat er geen twijfel over dat de game zelf vermakelijk is. Ik denk dat je je geen zorgen hoeft te maken over de beste games in het genre, maar als je op zoek bent naar een game om over een weekend of zo te spelen, zul je geen slechte ervaring hebben met het spelen van Yars Rising. Wie weet? Misschien bouwen ze hier een of twee keer op voort en dan voelt alles natuurlijk aan.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5

Rugrats: Avonturen in Gameland ($ 24,99)

Ik ben een paar jaar ouder en heb niet veel heimwee naar Rugrats, maar niet oud genoeg dat ik het niet bij mijn jongere broers en zussen heb gezien. Ik ken bijvoorbeeld de namen van de hoofdpersonen en het themalied. Vraag me niet naar de film of de versie voor volwassenen, en vraag me zeker niet om specifieke afleveringen te herinneren. Ik kende Rugrats, maar ik had geen bijzondere warme en vage gevoelens over het merk. Met dat in gedachten wist ik niet wat ik kon verwachten van Rugrats: Adventures in Gameland. Ik hoorde iemand zeggen dat het op een Bonk leek, en het past zeker bij Tommy's lichaamstype. Nou ja, er is maar één manier om het zeker te weten. Ik startte het spel op, selecteerde Tommy en ging naar het tutorialniveau.

Het eerste wat opvalt is het heldere beeld. Als mijn geheugen correct is, is het zelfs duidelijker dan de show. Het volgende dat mij opviel, was de onhandige plaatsing van de bedieningselementen. Gelukkig is er een optie om dit probleem op te lossen. De muziek is het thema van Rugrats, dus alles klopt. Er zijn enkele Repta-munten om te verzamelen, evenals enkele eenvoudige puzzels en vijanden om mee om te gaan. Oké, geen probleem. Een platformgame met niveauverkenning, een beproefde formule. Niet helemaal zoals 'Bonk', maar dat werd nooit beloofd.

Op een gegeven moment kreeg Tommy een paar hits, dus besloot ik over te stappen naar Chucky om van zijn volledige gezondheid te genieten. Toen merkte ik dat hij een heel bekende sprong maakte. Een zeer hoge maar enigszins moeilijk te controleren sprong. Dat doen ze toch zeker niet? Ik schakelde over naar Phil, die heel laag sprong, en daarna Lil, die kon... zweven. En dat doen ze! Vrienden, dit is een spel geïnspireerd op Super Mario Bros. 2 (Amerikaanse versie)! En ja hoor, de vijand waar ik zojuist op stapte, kan ook worden opgepakt en weggegooid. Er waren ook blokken die ik moest oppakken en stapelen om hoger gelegen terrein te bereiken. Enigszins niet-lineaire niveaus met veel verticaliteit! Niveaus waar je in het zand moet graven, en je weet dat Phil de beste is in graven. wonderbaarlijk.

Ik bedoel, er zijn hier enkele knipoogjes naar andere platformgames, maar de belangrijkste gameplay doet denken aan waarschijnlijk een van de best verkochte klassieke games die nog nooit is geïmiteerd. Niet slecht, niet slecht. Baasgevechten zijn ook leuk. Na een tijdje spelen merkte ik ook dat ik de beelden en de soundtrack kon schakelen tussen een hippe moderne versie en een 8-bit-versie op NES-niveau. Het is hoe dan ook soepel om te spelen, en beide stijlen hebben hun voordelen. Oh, en je kunt ook filters gebruiken. Als je het wilt, is het er. Maar ja, creatief en leuk. Geïnspireerd door een spel waar ik absoluut dol op ben. Maakt goed gebruik van zijn autoriteit. Je kunt multiplayer-spellen spelen! Mijn enige minpunt, afgezien van de besturingsproblemen, is dat het een beetje te kort en simplistisch is.

Rugrats: Adventures in Gameland is een beter spel dan ik had verwacht. Het is een platformgame van hoge kwaliteit in de stijl van een western zoals Super Mario Bros. 2, met een paar extra elementen en features die ervoor zorgen dat de game niet te dicht bij de bron komt. De Rugrats-licentie wordt goed gebruikt, hoewel ik graag zou willen dat deze voor de tussenfilmpjes was gebruikt. Natuurlijk, het is een beetje kort en bondig, maar voor fans van platformgames en Rugrats is het de moeite waard om te spelen.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5