Waarom de Spider-Man Sony/Marvel Universe was gedoemd voordat het begon

Deze recensie zal de plotpunten van Venom bespreken: Laat er bloedbad zijn en Kraven de jager , dus ga met voorzichtigheid door als je ze niet hebt gezien. Beide films bieden unieke versie van hun respectieve personages, maar komen uiteindelijk op verschillende manieren niet aan de verwachtingen.

• Venom: Laat er bloedbad zijn* lijdt aan een gehaast plot en onderontwikkelde ondersteunende personages. Hoewel de chemie tussen Eddie Brock en Venom een ​​hoogtepunt blijft, voelt de schurk, bloedbad, enigszins onderbenut, zijn potentieel voor chaos niet volledig gerealiseerd. De actiescènes, hoewel visueel indrukwekkend, missen de impact die ze zouden moeten hebben. Het einde van de film, terwijl het opzetten van toekomstige termijnen enigszins abrupt en onbevredigend aanvoelt.

Kraven de jager, daarentegen, worstelt met een ingewikkelde verhaal en inconsistente toon. Terwijl de film probeert de complexe motivaties en achtergrondverhaal van Kraven te verkennen, voelt de uitvoering rommelig. Het tempo is ongelijk, met sommige scènes die slepen, terwijl anderen zich gehaast voelen. De pogingen van de film tot donkere humor vallen vaak plat, waardoor een schokkende tonale dissonantie ontstaat. Ondanks de toegewijde uitvoering van Aaron Taylor-Johnson, wordt het karakter van Kraven zelf uiteindelijk ondermijnd door de zwakke punten van het script.

Beide films tonen indrukwekkende visuele effecten en bieden momenten van echt entertainment, maar geen van beide legt het potentieel van hun bronmateriaal volledig vast. Ze dienen als waarschuwende verhalen over hoe zelfs veelbelovende gebouwen kunnen worden belemmerd door een zwak schrijven en inconsistente richting. Fans van de personages vinden misschien wat plezier, maar over het algemeen wordt geen van beide films waarschijnlijk als een klassieker beschouwd.